متاورس | اجزای تشکیل دهنده آن و آینده مبتنی بر آن

به بیان ساده، واقعیت افزوده یا Augmented Reality، از فناوری برای اضافه کردن برخی جزئیات و توضیحات به منظره‌ی فیزیکی و نرمال واقعی پیش روی کاربر استفاده می‌کند. برای مثال اگر Pokémon Go را روی گوشی هوشمند خود بازی کرده باشید، AR را تجربه کرده‌اید. بازی به بازیکنان این امکان را می‌دهد که شخصیت‌ها را بر اساس مکان واقعی آن‌ها روی نقشه شناسایی کنند. این در واقع یک واقعیت با کمی ریز‌ه‌کاری‌ های اضافه شده دیجیتالی است که سطحی فراتر از آن چیز ساده‌ای را که پیش روی ما است، نشان می‌دهد.

هدست‌های واقعیت افزوده پیشرفته، همراه با فناوری‌های جدید و توانمندی مانند ۵G، رایانش مرزی و ابری که قادر به ارائه حجم عظیمی از داده‌ها هستند، به متاورس کمک می‌کنند تا سطحی از تجربه دیجیتال مجازی را ارائه دهند که نسبت به پلتفرم‌های بازی آنلاین واقعی‌تر است. از اوایل قرن بیستم مردم تقریبا دیگر قادر بودند آواتارهایی بسازند که بتواند نقش یک هویت مجازی‌ را برایشان بازی کند. و همین نقطه عطفی بود در خصوص دیجیتالی شدن هویت شهروندان.

از سوی دیگر، واقعیت مجازی (Virtual Reality)، دیگر ارتباطی با واقعیت فیزیکی اطراف ما ندارد. در VR، کاربران وارد یک شبیه ساز کامپیوتری می‌شوند اما می‌توانند با آن به گونه‌ای تعامل کنند که واقعی به نظر برسد. ممکن است با بازی‌های ویدیویی که از واقعیت مجازی استفاده می‌کنند آشنا باشید، اما این فناوری به روش‌های مختلفی می‌تواند استفاده شود که فراتر از تفریح و سرگرمی است.